Konin

Konin

Herb_Miasta_KoninKonin położony jest we wschodniej Wielkopolsce, ok. 100 km na wschód od Poznania i 200 km na zachód od Warszawy.Siedziba powiatu grodzkiego i ziemskiego, liczy około 90.000 mieszkańców. Leży nad Wartą, w miejscu gdzie rozpoczyna się kanał Ślesiński, zwany dawniej kanałem Warta-Gopło. Przez miasto przebiegają: linia kolejowa Berlin-Moskwa i droga krajowa 2 łącząca Poznań z Warszawą oraz droga krajowa 25 z Bydgoszczy do Ostrowa Wielkopolskiego. Tuż przy południowej granicy Konina przebiega autostrada A2.

Herb miasta przedstawia białego, wspietego konia na czerwonym tle. Najstarszy znany odcisk pieczęci miejskiej z herbem Konina Przywieszony jest do dokumentu z 1369 r.

Konin to jeden z najważniejszych ośrodków przemysłu w Polsce, główny ośrodek Konińskiego Zagłębia Węgla Brunatnego. W północnej części miasta zlokalizowana jest jedyna w Polsce huta aluminium, zaspokajająca blisko 50% krajowego zapotrzebowania na ten surowiec. Dwie konińskie elektrownie oraz nowo wybudowana elektrownia Pątnów II produkują blisko 10% mocy krajowej.

Konin i jego okolice charakteryzują się dużymi walorami rekreacyjnymi, a to z powodu usytuowania w pobliżu jezior polodowcowych. Nad brzegami istnieje dobrze rozwinięta sieć wypożyczalni sprzętu wodnego, restauracji, hoteli i domków letniskowych. Amatorów wędrówek pieszych i rowerowych zainteresują szlaki w rejonie Złotej Góry i lasów Puszczy Bieniszewskiej. Także amatorzy ornitologii znajdą tutaj coś dla siebie – Nadwarciański Park Krajobrazowy jest miejscem licznie odwiedzanym przez ptactwo w czasie wiosennych i jesiennych migracji.

Klenarium dziejów miasta:

 

9000-8000 lat p.n.e Ze schyłku starszej epoki kamienia (paleolitu) pochodzą najdawniejsze znależiska archeologiczne dokumentujące pobyt człowieka w rejonie Konina.Są nimi wyroby ludności tzw. kultury świderskiej: ostrza trzoneczkowe, drapacze, rylce i noże, znalezione na wydmach nadwarciańskich.

XII – XIII w.

Centrum konińskiego zespołu osadniczego znajdowało się na terenie dzisiejszej wsi Stare Miasto. W widłach Warty i wpadającej doń Powy istniał gród Kaszuba strzegący przeprawy przez rzekę.

1293 r.

Najstarsza wzmianka mówiąca o wójcie konińskim Gosławie – pierwsze pośrednie potwierdzenie miejskiego charakteru Konina. Ponieważ nie zachował się dokument lokalizacyjny miasta, rok ten przyjmuje się dziś powszechnie jako symboliczną datę założenia Konina.

1328 r.

Najdawniejsza wiadomość o istnieniu w Koninie mostu na Warcie.

1331 r.

Zniszczenie miasta przez Krzyżaków.

Druga poł. XIV w.

Konin stał się stolicą powiatu w województwie kaliskim.

Pierwsza poł. XV w.

Wybudowano zamek w Gosławicach

1655 r.

W końcu sierpnia Konin zajęły wojska szwedzkie. W ręce polskie wrócił w maju 1656 r., po kilkumiesięcznym oblężeniu. W czasie walk miasto zostało poważnie zniszczone, spłonęło wówczas m.in. 87 domów, 19 mielcuchów i kościół Świętego Krzyża.

1662 r.

Miasto zostało wyludnione przez „morowe powietrze”, pozostało ok. 200 mieszkańców.

1707 r.

Podczas wojny północnej miasto spaliły wojska szwedzkie.

1793 r.

W wyniku II rozbioru Polski Konin znalazł się w zaborze pruskim. Liczył wówczas 780 mieszkańców, utrzymujących się głównie z rzemiosła i uprawy roli. Około 25 % mieszkańców stanowili Żydzi.

1807 r.

Konin znalazł się w granicach Księstwa Warszawskiego.

 

1815 r.

Na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego Konin wszedł w skład tzw. Królestwa Polskiego.

1863-1864 r.

Powstanie styczniowe. W okolicach działały liczne oddziały powstańcze, w skład których wchodzili również mieszkańcy miasta. W Koninie urzędował carski naczelnik wojenny powiatu, więziono tu uczestników walk

1863 r.

Powstała pierwsza szkoła stopnia ponadpodstawowego – Powiatowa Szkoła Pedagogiczna.

Druga poł XIX w.

Okres rozwoju miasta. Jego ludność wzrasta od ok. 4200 w 1850 r. do 7400 w 1896r. W końcu stulecia, m in. na skutek zmian społeczno-gospodarczych spowodowanych przez reformy uwłaszczeniowe, nastąpił szybki rozwój przemysłu. Czynne w Koninie były m. in. dwie fabryki maszyn i urządzeń rolniczych, dwa zakłady kotlarskie, cztery garbarnie, mydlarnia oraz drobne zakłady przemysłu spożywczego.

1909 r.

Konin liczył 8071 mieszkańców.

1914 r.

Na przełomie listopada i grudnia miasto oraz jego najbliższe okolice były widownią starć zbrojnych pomiędzy wojskami rosyjskimi i niemieckimi.

1932 – 1934 r.

Na odnodze Warty zamontowano stalowy most kratownicowy. Są to dwa przęsła mostu na Wiśle, znajdującego się dawniej w Opaleniu koło Grudziądza. W 2001 r. w 80. rocznicę pobytu Naczelnika w Koninie – mostowi nadano imię Józefa Piłsudzkiego.

1938 r.

Znajdujące się dotąd w województwie łódzkim miasto włączono do województwa poznańskiego.

1939 r.

Przed wybuchem II wojny światowej konin liczył 12.100 mieszkańców.

1939-1945 r.

Okupacja hitlerowska. Wielu mieszkańców miasta zostało wysiedlonych, na ich miejsce przybyli Niemcy z krajów nadbałtyckich, bałkańskich oraz Rzeszy. Około 1000-1200 Żydów już w grudniu wysiedlono do Osrowca Świętokrzyskiego, pozostałych w 1940 r. wywieziono do gett w rejonie Grodźca i Rzgowa. Mimo terroru działały organizacje ruch oporu, głównie Armia Krajowa. Organizowane było tajne nauczanie dzieci i młodzieży.

1954 r.

20 stycznia do miasta wjechali czołgiści 8. zmechanizowanego korpusu gwardii, dowodzonego przez płk. Iwana Driemowa. Likwidacja niemieckiej załogi trwała do 23 stycznia. W walkach zginęło 10 żołnierzy radzieckich i ok. 20 mieszkańców Konina.

1953 r.

Rozpoczęto budowlę elektrowni „Konin”(pierwszy etap budowy zakończono w 1958r., moc elektrowni wynosiła 165MW)

1961 r.

Rozpoczęto budowę Huty Aluminium „Konin”

1963 r.

Rozpoczęto budowę elektrowni „Pątnów”

1975 r.

W wyniku przeprowadzonej reformy administracyjnej Konin stał się stolicą województwa. Powierzchnia województwa konińskiego wynosiła 5139 km kw., co stanowiło ok. 1,7 % powierzchni Polski.

1993r.

Konin uroczyście obchodzi 700 – lecie powstania.

1999r.

W wyniku reformy administracyjnej zlikwidowano województwo konińskie. Od 1 stycznia Konin jest siedzibą władz samorządowych powiatów grodzkiego i ziemskiego.